Zeliha 2. Baskı
Yazar Hakkında
Ayşe Sezgin
Sanki sessizce kabullenmişti tüm olanları ve olacakları. Ahırdaki Zeliha ablamla değiştirilen ineklerin sesi çıktı sadece gecenin sabaha karışan koyu sessizliğinde. Huzursuzca tepinip böğürdüler birkaç kez. Öyle ki hayvanat dile gelecekti insanlığın düştüğü sefil ve rezil durum karşısında neredeyse…
Ziyan edilen yaşamlar…
Bunu ikisi de biliyordu lâkin dönüp bakamıyorlardı birbirlerine. Gece şahitti tüm olanlara ve anlatılanlara ve şahitti ellerini uzatsalar parmaklarının ucuna değecek kadar üzerlerine inmiş, altın bir tepsi hâlindeki dolunay…
Acıların ve paylaşılan sırların birleştirdiği kırık gönüller…
Memleketimin rüzgârı anamın, kardeşlerimin kokusunu getirir belki diye, yıllarca gökyüzü kokladım ben…
Memleket ve ana hasretiyle tüketilmiş bir gençlik…
GÖKYÜZÜ KOKLADIM BEN sizi diyardan diyara, olaydan olaya sürükleyecek, sürüklerken de pek çok şeyi düşündürüp sorgulatacak bir eser…
1. Baskı
Ayşe Sezgin
Bir Türkiye gerçeği: ya çocuksundur ya da gelin… Zeliha’nın hikayesi bize hem çok yakın hem çok uzak,hem çok tanıdık hem çok yabancı…”Bütün mutluluklar birbirine benzer fakat her mutsuzluğun kendine has bir hikayesi vardır.” der Tolstoy. Zeliha’nın mutsuzluğunda kendinizden birçok parça bulabilecek, yer yer bu parçalara günlük hayatta nasıl gözlerinizi kapattığınıza dair kendinizi sorgulayacağınız hikayesiyle size soğuk duş etkisi yaratacak.
Ayşe Sezgin
Güle güle, güle güle ömrümün geç gelen Bahar’ı… Geç vakit gelen bir bahar sarhoşluğu her şeyi değiştirebilecek miydi? Kendini hiçbir yere ait hissedemiyordu Mustafa…” Bundan sonra ait olduğu yeri bulabilecek miydi?
Listeler üç kısımdan oluşuyordu
“Bizden Olanlar!”
“Hiç Bizden Olmayacaklar!” Ve
“Bizden Olma İhtimali Olanlar!”
“Anamın, memleketimin kokusunu getirir belki diye, her sabah gökyüzü kokladım ben!”
Semih’in hasreti dinecek miydi?
Gökyüzü Kokladım Ben aşkı, ayrılıkları, gurbeti, hasreti ve de yakın geçmişimizde yaşanan ihanetleri anlatırken, yüreğimizi titretecek bir eser…